สมุนไพร บำรุงกำลัง และ อื่นๆ
ม้ากระทืบโรง : ชื่อท้องถิ่น : เดื่อเครือ ม้าทะลายโรง ม้าคอกแตก มันฤาษี กาโรลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : เป็นไม้พุ่มรอเลื้อย เลื้อยเกาะไปตามพรรณไม้อื่นมีน้ำยางขาว สูงถึง 25 เมตร กิ่งอ่อน ก้านใบผิวใบด้ายล่าง และฐานรองดอกอ่อนมีขน ใบเดี่ยว เรื่องสลับ รูปใบหอก รูแขนงขนานแกมใบหอก รูปไข่หรือรูปของขนานแกมวงรี กว้าง 7-9 ซม. ยาว 12-18 ซม. ดอกช่อ ลักษณะทรงกลมคล้ายผลออกเดี่ยวๆ ที่ซอกใบ แยกเพศ อยู่ในช่อเดี่ยวกัน ฐานรองดอกรูปทรงกลม ผลสด รูปทรงกลม ภายในสีแดง
สรรพคุณตามตำรายาไทย : ใช้ เถา บำรุงกำลัง ต้น บำรุงร่างกาย บำรุงความกำหนัด ช่วยขับน้ำย่อย เนื้อไม้ แก้ปวดหลัง แก้ปวดหัว ทั้งต้น บำรุงธาตุ บำรุงกำลัง เป็นต้น
ฝางเสน : ต้นฝางเสนเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลางพันธุ์หนึ่ง ใบเล็กๆเป็นแถวเรียงกัน ดอกสีเหลืองมีแซมสีแดง ดอกใหญ่มาก ดอกร่วงก็จะเกิดเป็นฝักสีน้ำตาลแก่เป็นจุดๆในเปลือกฝัก กิ่งก้านและลำต้นมีหนามแหลมคม แก่นเป็นสีแดงเข้ม รสออกขมๆรสและสรรพคุณ : เนื้อไม้ฝาง แก้ท้องร่วง ตุพิการ แก้ร้อนใน กระหายน้ำแก้เสมหะ ขับระดูแก่นฝาง บำรงธาตุในสตรี ขับหนอง แก้ท้องร่วง ท้องเสีย
กำแพง 7 ชั้น : ชื่อท้องถิ่น ลุ่มนก, ตะลุ่มนก, หลุมนก (ใต้), น้ำนอง, มะต่อมไก่ (เหนือ) ลักษณะ : เป็นไม้เถายืนต้นขนาดใหญ่ เนื้อไม้สีแดงเรื่อๆ มีเส้นวงสีดำซ้อนกัน 7-9 ชั้น ใบเดี่ยว รูปหอก ปลายและโคนแหลม ลักษณะเหมือนเถาตาไก้ (ตาไก่) แต่วงรอบต้นตาไก้จะห่างกว่าและไม่ถึง 7 ชั้น เนื้อกำแพงเจ็ดชั้นจะเข้มและแน่นกว่า
สรรพคุณ : เถา รสเมาเบื่อฝาดสุขุม ต้มหรือดองสุราดื่ม บำรุงโลหิต ฟอกโลหิต แก้โลหิตเป็นพิษ ทำให้ร้อนแก้ปวดตามข้อ แก้ไขข้อพิการ เข้าข้อ แก้ประดง ขับผายลม ฟอกและขับโลหิตระดู
สรรพคุณ : เถา รสเมาเบื่อฝาดสุขุม ต้มหรือดองสุราดื่ม บำรุงโลหิต ฟอกโลหิต แก้โลหิตเป็นพิษ ทำให้ร้อนแก้ปวดตามข้อ แก้ไขข้อพิการ เข้าข้อ แก้ประดง ขับผายลม ฟอกและขับโลหิตระดู
เถาวัลย์เปรียง : มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Derris scandens Benth ชื่อท้องถิ่น : เถาตาปลา เครือตาปลา เครือเขาหนัง พานไสน ย่านเหมาะ
มีลักษณะเป็น : ไม้เถาขนาดใหญ่เป็นพุ่มเลื้อย ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก ใบย่อย รูปวงรี ดอกออกเป็นช่อห้อยลงด้านล่าง มีสีขาว กลีบดอกสีม่องดำ ผลเป็นฝักแบนเล็ก มีเมล็ด
สรรพคุณ : แก้กระษัย แก้เส้นเอ็นขอด ทำให้เส้นอ่อน บางแหล่งนิยมนำเถาหั่นตากแห้งคั่วไฟ ชงน้ำดื่มแทนชา ใช้แก้ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ ถ้าใช้ดอกเหล้าจะเป็นยาขับระดู และตามตำรับยาแผนโบราณยังนำมาใช้เป็นส่วนประกอบยาอายุวัฒนะเพื่อช่วยให้ร่างกายแข็งแรง
ชะเอมไทย : ชื่อวิทยาศาสตร์ : Albizia myriophylla Benth. วงศ์ : Leguminosae - Mimosoideae ชื่ออื่น : ชะเอมป่า (กลาง) ตาลอ้อย (ตราด) เพาะซูโพ (กะเหรี่ยงแม่ฮ่องสอน) ย่านงาย (ตรัง) ส้มป่อยหวาน (ภาคเหนือ) อ้อยช้าง (สงขลา,นราธิวาส)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ไม้เถารอเลื้อย ลำต้น กิ่งก้านมีหนามแหลมสั้น เปลือกต้นมีรอยแตกตามขวางลำต้น ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนกสองชั้น ใบย่อยรูปขอบขนาน ปลายใบรูปใบหอก แผ่นใบเรียบ ดอก ออกเป็นช่อตามซอกใบและปลายยอด มีดอก 2 แบบ ดอกสีเหลืองอ่อน กลีบดอกเล็ก ฝักอ่อนสีเขียว พอแก่เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลสรรพคุณ : ราก - แก้ไอ ขับเสมหะ ทำให้ชุ่มคอ ใช้แทนชะเอมเทศ เนื้อไม้ - บำรุงธาตุ แก้กระหายน้ำ แก้โรคในคอ วิธีและปริมาณที่ใช้ แก้ไอขับเสมหะ ใช้รากยาว 2-4 นิ้ว ต้มน้ำรับประทาน เช้า-เย็น ถ้าไม่ทุเลา รับประทานติดต่อกัน 2-4 วัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น